İzzet ve Şeref İstemek

Muhterem Kardeşlerim…

Şeref kelimesi sözlükte, yükseklik, büyüklük, yüksek mertebe, insanlar arasında geçerli ve makbul olma, Cenab-ı Hakka itaat ve yüksek hizmeti ile çok ihsana kavuşma demek olup, gerçek şeref yalnız Müslümanlıktadır.

Âyet-i Kerimelerde mealen buyuruluyor ki:

“İzzet ve şeref isteyen, bilsin ki, izzet ve şerefin hepsi Allah’ındır.” [Fatır 10]

“Kâfirleri dost edinenler, onların yanında izzet, şeref mi arıyorlar? Bilsinler ki, bütün izzet yalnızca Allah’a aittir.” [Nisa 139]

“-Eğer bu savaştan Medine’ye dönersek, andolsun ki, şerefliler alçakları oradan çıkaracak- diyorlardı. Oysa, şeref Allah’ın, Peygamberinin ve Müminlerindir.” [Münafikun 8]

“Allah indinde en üstününüz, en şerefliniz takvada en ileri olandır.” [Hucurat 13]

(Takva, Allah’a ve Resulüne inanıp, emirlerine riayet etmektir.)

“Kur’an-ı kerim, şerefli bir elçinin getirdiği sözdür.” [Hakka 40, Tekvir 19]

“Yasaklandığınız büyük günahlardan kaçınırsanız, küçük günahlarınızı örter ve sizi şerefli bir yere [Cennete] koyarız.” [Nisa 31]

“De ki, mülkün gerçek sahibi olan Allah’ım! Sen mülkü dilediğine verir, dilediğinden geri alırsın. Dilediğini aziz, şerefli; dilediğini de zelil edersin.” [Al-i İmran 26]

Allahü Teâlâ, son Âyet-i Kerimede insanları dört sınıfa ayırmıştır:

1- Hem mülk, hem de şeref verdikleri. [Süleyman aleyhisselam gibi]

2- Mülk verip, şeref vermedikleri. [Firavun, Nemrut gibiler]

3- Şeref verip, mülk vermedikleri. [Mülk sahibi olmayan her Müslüman böyledir]

4- Şeref ve mülk vermedikleri. [Mülk sahibi olmayan her kâfir böyledir]

Peygamber Efendimiz de, “Şeref ve üstünlük, mal ile değil, ilim ve irfan iledir” buyuruyor.

Üstünlük, şeref, büyük bir zatın yakını olmakta da değildir. Kan bakımından daha yakın olan, daha üstün olsaydı, Hazreti Abbas, Hazreti Ali’den daha üstün olurdu. Kan bakımından çok yakın olan Ebu Leheb’de ise, şeref ve üstünlük hiç yoktur.

Hazreti Ömer, kölesi ile nöbetleşe deveye biniyorlardı. Şam’a girerken deveye binme sırası köleye geldiği için, köle deve üzerinde idi. Şam ordusunun kumandanı olan Ebu Ubeyde bin Cerrah, bir heyetle karşılayıp, “Ya Halife! Böyle ne yapıyorsun? Bütün Şamlılar, bilhassa Rumlar, Müslümanların halifesini görmek için toplandılar. Sana bakıyorlar. Bu yaptığını beğenmezler” der.

Hazreti Ömer buyurur ki:

“Ya Eba Ubeyde! Senin bu sözün, buradaki insanlar için çok zararlıdır. İşitenler, insanın şerefini, vasıtaya binerek gitmekte ve süslü elbise giymekte sanacaklar. Şerefin, Müslüman olmakta ve ibadet yapmakta olduğunu anlamayacaklar. Biz aşağı insanlardık. Allahü Teâlâ Müslüman yapmakla bizleri şereflendirdi. Allahü Teâlâ’nın verdiği bu şereften başka şeref ararsak, Allahü Teâlâ bizi yine zelil eder. Her şeyden aşağı eder. İzzet, İslam’dadır. İslam’ın ahkâmına uyan, aziz olur. Bu ahkâmı beğenmeyip, izzeti, şerefi, saadeti başka şeylerde arayan zelil olur.”

Allahü Teâlâ cümlemizi gerçek şeref olan Müslümanlıkla şereflendirsin. (Amin)