Əlvida, Leyla

"Qəribədir, bəzən ağlımızın ağılsız qərarları və beynimizdə dolaşan məntiqsiz həyatı yaşayırıq. Daha da qəribə olan isə bunu şüurlu şəkildə edirik və " həyatda etmərəm" dediyimiz nəyinsə artıq baş rolundayıq. Və beləcə qazılır məzarlıq: Siz məzarlıqlar  görməmisiniz insan qəlbində, yaşam ilə ruha keçiddə yerləşən - baş daşısız. Lakin başımız heç vaxt daşsız qalmır,  daim daş yağır başımıza-hardan, nə üçün yağdığını isə heç cürə bilmirik və məhz bu sualları düşünə-düşünə  keçir ömür karvanı."

Vay o günə ki, bu yarımçıq eşq daşları olsun - özünü məsum göstərib ruhunu gəmirən daşlar. Mən ümidlərimi sənin saçlarının arasında itirdim. Bu bir gerçəklik idi ki, sənin saçların ağarmışdı, lakin sən onları qara boya ilə qaralamışdın - eynilə həyatımı qaraladığın kimi. Bu həmişə belədir, həyatı boyunca hər kəs  birini tapar, amma bir-birini tapmaq hər insana nəsib olmur. Biz çox gec anladıq ki, Leyli və Məcnun deyilik. Nə məndən Məcnun, nə də səndən Leyli olan deyildi.

Ardı var...

Rizvan Fikrətoğlu