Biz, zəfər cəngini çalaraq, qayıtdıq!

  Otuz  ildir həsrətəm. Torpağım üzərində qaçıb-oynayan körpələrimə, toy-büsatıma, bayramlarıma. Buradakılar yaddır, soyuqdurlar. Hər bir zərrəmə zərər vururlar. Məhv ediblər, hələ də etməyə davam edirlər. Tarix boyu köksümdə ucalan minarələrimi dağıdırlar, sərvətimi talan edirlər. Torpağım, daşım buz bağlayıb. Murovum həsrətdən bəyazlaşıb. Topxanam yolunmuş saçlarının harayını çəkir. Qoca çinarlarım kötükləri üzərində pöhrə budaqların doğranmasına şahidlik edir.  Bəsdir, daha bu 30 illik həsrət zəncirini qıraq!  Qayıdın! Tər-tərə, Tovuza, Qazaxa doğma yurdauma həsrət qalmayaq.

 Sükut, sükut... Bu sükutu pozan nədir? Torpağın bağrından od qopdu sanki. Qayıdırıq, ana vətən! Vətən müharibəmiz mübarək! İgidlərimizə yol ver. Kol basmış elimə çiçək toxumu səpməyə gəlirik. 

Vətən, eşidirsən, ərənlərin gəlir. Oğulların torpağında uyumaq üçün gəlir.

İnsan böyüyər beşikdə

Məzarda yatmaq üçün

deyərək,sənə  gəlirik.

Bizi Füzulidən, Cəbrayıldan, Ağoğlandan, Zəngilandan soraq al. Addım-addım sənə doğru gəlirik. Qubadlı, Suqovuşan, Xocavənd, Xankəndi, Xocalı, mədəniyyət beşiyimiz Şuşa duy səsimizi. Harayına səs verərək, gəlirik. Od nəfəsli mübariz ordun gəlir. Aslana dönmüş ərənlərin gəlir. Kəlbərəcə, Xocalıya, Laçına, Ağdama  bayraq sancmağa gəlirik. Dillərdə azan səsləyərək, ruhuna ruh qataraq, aydınlığa yol çəkərək, bir millət olaraq, gəlirik. Həmrəy olaraq, dəmir yumruq kimi birləşib, Cıdır düzündə yallı gedərək, gəlirik. Vətən sən anamın anasısan, baş tacımızsan. Sən sarı gəlinin bəyazlaşmış saçlarısan. Xarı bülbülün yarısan. Sən mənim bugünüm, sabahım, gələcək övladımın anasısan. Sən kəfənsiz yatan oğulların yurd yerisən. Bizlər qayıtdıq. Dəmir biləkli, od nəfəsli oğullarınla birgə.

Biz qayıtdıq!

 Şəhidlər ölməz,

Vətən bölünməz

 dedik. Azərbaycan gözün aydın! Övladların zəfər cəngini çaldı.

Qarabağ Azərbaycandır! Biz Qayıtdıq!

Günel Ağayeva