Kibrit çöpündən tez sönən maraqlar hörümçəyin ayaqlarına dolaşar...

Onun kimi ola bilmək, qağayıları səhərdən axşamacan başının üzərində görməyə məcbur qalmaqdır. Onun kimi ola bilməmək, qağayıları səhərdən axşamacan başının üzərində görməkdir. Onun həssaslığı sənin görmədiklərin, sənin həssaslığın onun məcburiyyətidir. Biri var ki, varolana baxmaqla kifayətlənmək (ümumiyətlə kifayətlilik haqqında düşünməmək), biri də var ki, varolanı görüb, yenidən görməyə özünü ezam etmək. Bunun adı "hiss edirəmsə, yaşayıram"dan keçir. Yaşamaq təkcə "düşünürəmsə yaşayıram" demək deyil.
Bu - hiss etmək həssaslığın ağrılı "təpə"si - akkordudur.

Həssas insanın həyata marağı bir kibrit çöpündən tez sönür,
Qeyri-həssas insanın həyata marağı hörümçəyin ta 40-cı ayağında qırılır.

Həssas insan üçün mübarizə aparacaq dəyərlər azdır. Çoxluğa gözardı baxmaq deyil bunun işi, azlığı özünə hopdura bilmək, özünküləşdirmək, bunu nəfəs işi bilməkdir.
Mübarizə apardıqlarıdır onun dəyərləri. O dəyərləri MƏN-ə sığdıra bilmək onun üçün ölə bilməkdən daha çox öldürə bilməkdir. Sevə bilməyi (adı şərtidir, hələliksə ən biçimlisi sevgi kəlməsidir) bacaranlar kəsə bilməyi də bacarmalıdır. Öldürə bilməyənlər yaşaya bilməz, ən yaxşı halda uzun-uzadı qala bilməzlər. Ya yaşayacaqsan, ya da həssas olacaqsan. Pis tərəfi odur ki, ikincidən olmaq da min bəladır, olmamağa çalışmaq da.

P.S. Sən ən yaxşısı, sadəcə qağayılara bax, heç olmasa bu yaz sərçələr gələnə kimi...

Azadə Yolçu